Integracja sensoryczna

Może się wydawać, że bawiące się dziecko niczego się nie uczy, chociaż właśnie uczy się czegoś bardzo istotnego – uczy się uczyć.

A.J. Ayres

Dla kogo?
Dla dzieci i młodzieży szczególnie w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, z różnego rodzaju problemami przejawiającymi się w funkcjonowaniu w życiu codziennym, m.in. takimi jak:

• obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe
• trudności w zakresie motoryki dużej (mało sprawne ruchowo) i małej (problemy z samoobsługą i wykonywaniem czynności manualnych)
• zaburzenia równowagi
• nadruchliwość lub nadmierne spowolnienie dziecka
• opóźniony rozwój mowy
• trudności w uczeniu się, pisaniu, czytaniu, liczeniu;
• nieprawidłowa reakcja na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe, lub węchowe;
• trudności z koncentracją uwagi;
• opóźniony rozwój psychomotoryczny;
• problemy emocjonalne;
• zaburzenia zachowania (agresja, nieśmiałość);

Terapię SI stosuje się również w celu poprawienia funkcjonowania dzieci:

• z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD);
• niedowidzących;
• niedosłyszących;
• z alkoholowym zespołem płodowym (FAS);
• z autyzmem, zespołem Aspergera;
• cierpiących na schorzenia o podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Reta, Williamsa, Turnera, Kinefertera, zespołem Kruchego-X i inne);
• z niepełnosprawnością intelektualną;

TERAPIA SI to indywidualne zajęcia w formie zabawy stymulujące i regulujące pracę systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, a te z kolei są bazą do rozwoju konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie). Polega na prowokowaniu, podążaniu i kierowaniu samodzielną aktywnością dziecka z wykorzystaniem aktywności sensomotorycznych na specjalnie wyposażonej sali SI.
Aby Terapia SI była skuteczna, musi być indywidualnie dostosowana do danego dziecka, dlatego niezbędna jest wnikliwa diagnoza.

DIAGNOZA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ obejmuje:
wywiad z rodzicem (bez dziecka) (50 min.)– dotyczący przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka w niemowlęctwie, przebytych chorób, problemów zdrowotnych dziecka (warto zabrać ze sobą książeczkę zdrowia i inną dokumentację dziecka); uzupełniany jest kwestionariusz sensomotoryczny, omawiane są problemy dziecka; rodzic może podzielić się swoimi spostrzeżeniami, dopytać o kwestie nurtujące go; terapeuta udziela wstępnych rad, zaleceń;
najczęściej dwa spotkania z dzieckiem (2 x 50 min) - obserwacja kliniczna, testy integracji sensorycznej, obserwacja swobodnej zabawy
podsumowanie diagnozy i wydanie diagnozy w formie pisemnej (30 – 50 min) - rozmowa z rodzicem (bez dziecka) w celu podsumowania i omówienia diagnozy oraz propozycji dalszego postępowania